سپیده دمان میبینمت

تو درمسیر این خاک به سوی قله آزادی همسفرم بودی
کنار آن سراب دلپذیر  تنها رفیق افسردگیهام بودی
درزیر باران بلا تو چتر آرامش نگاهم بودی
ازکنارم چه زود پریدی

به دیارعرفان خزیدی
مرا دراین قحطی زده دوران
دراین بی سرانجام
مرادراین باد سوزان به دست این غم نامهربان
مرا سپردی به دیگران؟؟؟؟؟؟؟؟
!!!به کدام امنیت  وکدامین دلبری

به یاد آن غروب
درکنار ساحل آرزو
من امشب به اب میزنم
به تنهای به دل خواب میزنم
تورا سپیده دمان سرآن پیچ  پرسرو  و پیچکهای روان
 کنار آن رود سبز با بلبلان خوش خوان
به نشان ان شاخه گلی سرخ میان سیاهی گیسوانم
که به دیده بهر راه تو سپید گشته
به امید آن بوسه
به انتظار آن آغوش
خواهم دید
.
.
viva(ویدا طهرانی )